Monitoring  w podmiocie leczniczym

Co to jest monitoring w podmiocie leczniczym?

Przez monitoring w podmiocie leczniczym rozumie się procesu obserwacji pomieszczeń podmiotu leczniczego, w którym podmiot leczniczy prowadzi działalność leczniczą wraz z obserwacją procesu udzielania świadczeń zdrowotnych, rejestrację tej obserwacji, jej przechowywanie, zasady udostępniania oraz usuwania zarejestrowanych zapisów.

Aby uniknąć wątpliwości wyjaśniamy, że monitoring może być stosowany nie tylko w podmiotach leczniczych, ale w ogóle w podmiotach wykonujących działalność leczniczą. Czyli zarówno tych działających w formie podmiotów leczniczych ale również w formie praktyk zawodowych (indywidualnych i grupowych). Dlatego wszystkie uwagi zamieszczone w tym wpisie o monitoringu w podmiocie leczniczym należy odnosić szerzej do monitoringu w podmiocie wykonującym działalność leczniczą.

Jakie pomieszczenia podmiotu leczniczego mogą być monitorowane?

Istotą monitoringu jest obserwacja (są to w zasadzie określenia tożsame) określonej przestrzeni. Ustawa o działalności leczniczej (w art. 23a) określa jakiego rodzaju przestrzeń wykorzystywana w ramach prowadzenia działalności leczniczej może być monitorowana. Zgodnie z tym uregulowaniem w podmiotach wykonujących działalność leczniczą monitoruje się następujące pomieszczenia:

• pomieszczenia ogólnodostępne;
• pomieszczenia, w których udzielane są świadczenia zdrowotne;
• pomieszczenia pobytu pacjentów (w szczególności pokoje łóżkowe, pomieszczenia higieniczno – sanitarne, przebieralnie i szatnie).

Monitoring w podmiocie leczniczym – pomieszczenia ogólnodostępne.

Podmiot wykonujący działalność leczniczą może stosować monitoring pomieszczeń ogólnodostępnych jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów lub pracowników. Jeżeli chodzi o pracowników to dotyczy to pracowników podmiotu leczniczego. Uznać również należy, że chodzi o wszystkie osoby „świadczące pracę” na rzecz podmiotu leczniczego bez względu na podstawę prawną zatrudnienia.

Ten rodzaj monitoringu podmiot leczniczy może stosować w ramach wykonywania każdego rodzaju działalności leczniczej. Czyli bez względu na to czy te pomieszczenia są związanej z wykonywaniem działalności ambulatoryjnej czy udzielaniem świadczeń całodobowo i stacjonarnie.

Monitoring pomieszczeń, w których udzielane są świadczenia zdrowotne.

Nieco bardziej skomplikowane są zasady obserwacji pomieszczeń, w których podmiot leczniczy udziela świadczeń zdrowotnych. Różne bowiem są zasady monitoringu tych pomieszczeń. Te różnice zależą od tego w jakiego rodzaju zakładzie leczniczym udzielane są i monitorowane świadczenia zdrowotne (art. 23a ust. 1 pkt 2 i pkt 3) ustawy o działalności leczniczej). Ale w istocie rozróżnienie polega na różnym uregulowaniu obserwacji pomieszczeń, w których udzielane są świadczenia zdrowotne w zależności od rodzaju działalności leczniczej w ramach której podmiot leczniczy monitoruje udzielanie świadczeń zdrowotnych.

Rodzaje działalności leczniczej jako kryterium rozróżniająca dla zasad monitorowania pomieszczeń, w których udzielane są świadczenia zdrowotne.

Wprawdzie ustawa o działalności leczniczej (art. 23a ust. 1 pkt 2 i pkt 3) nie odwołuje się do rodzaju działalności leczniczej bo reguluje obserwację wszelkich pomieszczeń w których udzielane są świadczenia zdrowotne i w sposób szczególny reguluje obserwację tych pomieszczeń w przypadku szpitali, zakładów opiekuńczo – leczniczych, zakładów opiekuńczo – leczniczych, zakładów rehabilitacji leczniczej i hospicjów. Ale trzeba pamiętać, że w tych ww. „zakładach leczniczych” wykonuje się działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne. Jest to jeden z dwóch rodzajów działalności leczniczej. Drugim z tych rodzajów działalności jest działalność lecznicza w rodzaju ambulatoryjne świadczenia zdrowotne.  

Monitoring udzielania świadczeń zdrowotnych w szpitalach, zakładach opiekuńczo – leczniczych, zakładach pielęgnacyjno – opiekuńczych, zakładach rehabilitacji leczniczej i hospicjach.

Podmiot wykonujący działalność leczniczą może stosować monitoring pomieszczeń, w których udzielane są świadczenia zdrowotnych innych niż pomieszczeń w szpitalach, zakładach opiekuńczo – leczniczych, zakładach pielęgnacyjno – opiekuńczych, zakładach rehabilitacji leczniczej i hospicjach, jeżeli wynika to z przepisów odrębnych. Tak bowiem stanowi art. 23a ust. 1 pkt 2) ustawy o działalności leczniczej. Takich przepisów szczególnych pozwalających na obserwowanie pomieszczeń, w których udziela się ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych nie ma.

Monitoring pomieszczeń pobytu pacjentów.

Pomieszczenia pobytu pacjentów, w szczególności pokoje łóżkowe, pomieszczenia higieniczno – sanitarne, przebieralnie, szatnie podmiot wykonujący działalność leczniczą może monitorować w  przypadku prowadzenia każdego rodzaju działalności leczniczej. Czyli zarówno w przypadku udzielania świadczeń ambulatoryjnych jak i stacjonarnych i całodobowych. Podmiot wykonujący działalność leczniczą może monitorować pomieszczania pobytu pacjentów jeżeli wynika to z przepisów odrębnych.

Zasady prowadzenia monitoringu w podmiocie leczniczym.

Ustawa o działalności leczniczej wymienia kilka zasad monitoringu przez podmiot wykonujący działalność leczniczą. Te główne zasady to :

• obserwacja pomieszczeń musi uwzględniać konieczność poszanowania intymności i godności pacjentów;
• zakaz przekazywania obrazów ukazujących intymne czynności fizjologiczne pacjentów
• potrzeba stosowania monitoringu w danym pomieszczeniu
• konieczność ochrony danych osobowych.

Bardziej szczegółowe zasady obserwacji pomieszczeń podmiotu wykonującego działalność leczniczą określa kierownik podmiotu wykonującego działalność leczniczą w regulaminie organizacyjnym. Kierownik podmiotu wykonującego działalność leczniczą odpowiada za wykorzystania monitoringu zgodnie z przepisami prawa.

Monitoring  w podmiocie leczniczym a dane osobowe

Ponieważ zarejestrowane obrazy mogą zawierać dane osobowe podmiot leczniczy może je wykorzystywać wyłącznie dla celów, dla których zostały zebrane. Podmiot leczniczy może przechowywać nagrania przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące do dnia nagrania. Po upływie tego okresu podmiot leczniczy powinien zniszczyć utrwalone zapisy. Podmiot leczniczy nie ma obowiązki zniszczenia nagrań jeżeli przepisy odrębne tak stanowią.